SHARIF RAHIMZODA
Таваллуд шудааст: 12 марти соли 1959.
Корманди шоистаи Ҷумҳурии Тоҷикистон.
Маълумоташ: олӣ – соли 1981 Донишгоҳи давлатии Тоҷикистонро бо ихтисоси иқтисодчӣ хатм намудааст.
Фаъолияти корӣ:
солҳои 1981-1983 – устоди кафедраи “Молия ва қарз”-и Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон.
солҳои 1983-1986 ¬ аспиранти Донишкадаи молияи ш. Москва.
солҳои 1987-1989 – устоди Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон
солҳои 1989-1993 – сардори раёсати муносибатҳои байналмилалии Бонки манзилию иҷтимоӣ, муовини мудири шуъбаи Внешэкономбонки СССР, витсе-президенти Внешэкономбонки Ҷумҳурии Тоҷикистон
солҳои 1993-2001 – мушовири калони Сарвари давлат оид ба сиёсати иҷтимоӣ-иқтисодӣ, муовини раиси Бонки миллии Тоҷикистон, раиси Кумитаи назорати давлатии молиявии Ҷумҳурии Тоҷикистон.
солҳои 2001-2006 – Сафири фавқулода ва мухтори Тоҷикистон дар Шоҳигарии Белгия ва Ҷумҳурии Франсия, сардори намояндагии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар созмонҳои европоӣ, намояндаи доимии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ЮНЕСКО ва НАТО.
солҳои 2006-2007 – Раиси Кумитаи давлатии сармоягузорӣ ва идораи амволи давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон.
солҳои 2008-2012 – Раиси Бонки миллии Тоҷикистон.
солҳои 2012-2015 – Вазири рушди иқтисод ва савдои Ҷумҳурии Тоҷикистон.
Аз соли 2015 вакил ва раиси Кумитаи Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон оид ба иқтисод ва молия.
Бо Қарори Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 15 апрели соли 2020 №229 директори Институти иқтисодиёт ва демографияи Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон таъин гардидааст.





Адиб, олим ва асосгузори адабиёти муосири тоҷик. Аввалин Президенти Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон. Муаллифи асарҳои «Таърихи амирони манғитияи Бухоро», «Таърихи инқилоби фикрӣ дар Бухоро», «Намунаи адабиёти тоҷик», «Дохунда», «Ғуломон», «Ёддоштҳо» ва дигар асарҳо, ки ба 29 забони хориҷӣ нашр шудаанд.
Олим, академики Академияи Илмҳои ИҶШС, арбоби ҳизбӣ ва давлатӣ, муаллифи китоби оламшумули «Тоҷикон» ва зиёда аз 300 асару мақолаҳо.
Шоири халқӣ, раиси Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон, Қаҳрамони меҳнати сотсиалистӣ, Раиси Кумитаи якдилии халқҳои Осиё ва Африқо. Барои достонҳои «Қиссаи Ҳиндустон»(1948), «Ҳасани аробакаш», «Чароғи абадӣ», «Садои Осиё»,(1960) «Ҷони ширин» (1963) бо ҷоизаҳои давлатии ИҶШС, ҶШС Тоҷикистон ва байналмилалии ба номи Ҷ. Неҳру (1967) сарфароз шуда буд.
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон. 19 ноябри соли 1992 дар иҷлосияи XVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, 6 ноябри соли 1994 бори аввал, солҳои 1999, 2006 ва 2013 Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардидаст.
Нусратулло Махсум (Лутфуллоев) ходими давлатӣ ва ҳизбӣ. Солҳои 1924-1926 раиси Кумитаи инқилобии ҶМШС Тоҷикистон, солҳои 1926-1933 раиси Кумитаи Иҷроияи Марказии ҶШС Тоҷикистон.
Ходими давлатӣ ва ҳизбӣ. Солҳои 1929-1931 котиби Ҳизби коммунистии ҶШС Тоҷикистон, солҳои 1933-1937 Раиси Кумитаи Иҷроияи Марказии ҶШС Тоҷикистон.



