Тоҷикӣ
Русский
English
05 сентябри соли равон ба муносибати ҷашни 33-солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шањраки академии Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон бо иштироки роҳбарият, директорон ва олимону кормандони муассисаҳои имлию таҳқиқотӣ роҳпаймоии идона баргузор гардид.
Дар роҳпаймоии идона, ки ба ҷашни пуршукӯҳи Истиқлоли давлатӣ бахшида мешавад, олимону кормандони соҳаи илм бо як ҳисси баланди ватандӯстӣ ва самимияти беандоза аз сулҳу суботи комил дар кишвар ҷонибдорӣ менамуданд, зеро Истиқлолият ин шарафу номуси ватандорӣ, ҳифзи марзу буми кишвар мустаҳкам намудани пояҳои давлатдории миллӣ мебошад.
Қайд намудан ба маврид аст, ки Ҳукумати кишвар, алалхусус, Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз аввали рӯзҳои корӣ барои мустаҳкам намудани пояҳои истиқлоли давлатӣ ва сулҳу суботи комил дар кишвар хизматҳои мондагоре анҷом додааст. Албатта яке аз самтҳои муҳими фаъолияти Ҳукумати кишвар ин соҳаи илм мебошад, ки маҳз дар таҳкиму пойдории Истиқлолияти давлатӣ олимону академикон низ саҳми арзанда гузоштаанд.
Дар ин росто дар пайравӣ аз ин сиёсати маорифпарваронаи Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва ба хотири арҷгузорӣ ба Истиқлолияти миллӣ, ваҳдату ягонагӣ олимону кормандони Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон дар баргузории ҳама гуна чорабиниҳои расмию давлатӣ саҳми калон мегузоранд. Роҳпаймоие, ки имрӯз баргузор гардид метавон гуфт, ки ин ҳам як рамзи эҳтиром гузоштан ба парчами миллӣ – ҳамчун нишони сулҳу субот ва оромӣ, иттиҳоду сарҷаъмӣ ва Истиқлолияти Ватани маҳбуб – Тоҷикистони азиз мебошад.
Адиб, олим ва асосгузори адабиёти муосири тоҷик. Аввалин Президенти Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон. Муаллифи асарҳои «Таърихи амирони манғитияи Бухоро», «Таърихи инқилоби фикрӣ дар Бухоро», «Намунаи адабиёти тоҷик», «Дохунда», «Ғуломон», «Ёддоштҳо» ва дигар асарҳо, ки ба 29 забони хориҷӣ нашр шудаанд.
Олим, академики Академияи Илмҳои ИҶШС, арбоби ҳизбӣ ва давлатӣ, муаллифи китоби оламшумули «Тоҷикон» ва зиёда аз 300 асару мақолаҳо.
Шоири халқӣ, раиси Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон, Қаҳрамони меҳнати сотсиалистӣ, Раиси Кумитаи якдилии халқҳои Осиё ва Африқо. Барои достонҳои «Қиссаи Ҳиндустон»(1948), «Ҳасани аробакаш», «Чароғи абадӣ», «Садои Осиё»,(1960) «Ҷони ширин» (1963) бо ҷоизаҳои давлатии ИҶШС, ҶШС Тоҷикистон ва байналмилалии ба номи Ҷ. Неҳру (1967) сарфароз шуда буд.
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон. 19 ноябри соли 1992 дар иҷлосияи XVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, 6 ноябри соли 1994 бори аввал, солҳои 1999, 2006 ва 2013 Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардидаст.
Нусратулло Махсум (Лутфуллоев) ходими давлатӣ ва ҳизбӣ. Солҳои 1924-1926 раиси Кумитаи инқилобии ҶМШС Тоҷикистон, солҳои 1926-1933 раиси Кумитаи Иҷроияи Марказии ҶШС Тоҷикистон.
Ходими давлатӣ ва ҳизбӣ. Солҳои 1929-1931 котиби Ҳизби коммунистии ҶШС Тоҷикистон, солҳои 1933-1937 Раиси Кумитаи Иҷроияи Марказии ҶШС Тоҷикистон.
