Рӯзи 12 марти соли 2024 дар шаҳри Душанбе ҷаласаи байниҳукуматии Тоҷикистон ва Узбекистон оид ба ҳамкории иқтисодию тиҷоратӣ баргузор гардид. Мулоқоти ҳайатҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Ҷумҳурии Узбекистон дар шакли маҳдуд оғоз гардида, дар ҳайати васеъ идома ёфт.
Ҷаласа таҳти раёсати Сарвазири Ҷумҳурии Тоҷикистон Қоҳир Расулзода ва Сарвазири Ҷумҳурии Узбекистон Абдулло Орипов баргузор гардид.
Таваҷҷуҳи асосӣ ба иҷрои дастуру супоришҳои Сарони давлатҳо ва дар ин замина таҳкими робитаҳо дар соҳаҳои энергетика, нақлиёт, кишоварзӣ, сармоягузорӣ, маориф ва сайёҳӣ равона карда шуд.
Сарвазири Тоҷикистон дар доираи сиёсати созандаву дӯстонаи Роҳбарони давлатҳо таҳкими робитаҳоро дар соҳаҳои иқтисодию иҷтимоӣ ба манфиати ҳарду ҷониб арзёбӣ намуд.
Соли 2023 гардиши мол байни Тоҷикистон ва Узбекистон зиёда аз 500 миллион доллари амрикоиро ташкил дод.
Тавре таҳлилҳо нишон медиҳанд, имконият барои таҳкими ҳамкорӣ дар соҳаҳои иқтисодию иҷтимоии барои ҷонибҳо афзалиятнок зиёд аст ва ҷиҳати истифодаи пурраи он изҳори омодагӣ карда шуд.
Таъсиси корхонаҳои муштараки саноатӣ, истеҳсоли энергияи «сабз», равнақи робитаҳо дар соҳаи кишоварзӣ тавассути анҷом додани кишту парвариши зироат дар асоси технологияи нав, бахши хусусӣ, нақлиёт, технологияи рақамӣ, маорифу илм, сайёҳӣ ва дигар самтҳо барои ноил шудан ба густариши робитаҳо муфид арзёбӣ гардид.
Дар доираи ҷаласа ҷонибҳо барои таҳкими ротибаҳои иқтисодӣ дар бисёр самту соҳаҳо тавассути истифодаи имконияти нав ба мувофиқа расиданд.
Бо татбиқи сиёсати созандаву бобарори Сарони давлатҳо — Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Президенти Ҷумҳурии Узбекистон муҳтарам Шавкат Мирзиёев ба таъмини рушди дучанди ҳамкорӣ замина гузошта мешавад.
Дар охир протоколи дахлдори ҷаласа ба имзо расонида шуд.
ДУШАНБЕ, 12.03.2024 /АМИТ «Ховар»/.





Адиб, олим ва асосгузори адабиёти муосири тоҷик. Аввалин Президенти Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон. Муаллифи асарҳои «Таърихи амирони манғитияи Бухоро», «Таърихи инқилоби фикрӣ дар Бухоро», «Намунаи адабиёти тоҷик», «Дохунда», «Ғуломон», «Ёддоштҳо» ва дигар асарҳо, ки ба 29 забони хориҷӣ нашр шудаанд.
Олим, академики Академияи Илмҳои ИҶШС, арбоби ҳизбӣ ва давлатӣ, муаллифи китоби оламшумули «Тоҷикон» ва зиёда аз 300 асару мақолаҳо.
Шоири халқӣ, раиси Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон, Қаҳрамони меҳнати сотсиалистӣ, Раиси Кумитаи якдилии халқҳои Осиё ва Африқо. Барои достонҳои «Қиссаи Ҳиндустон»(1948), «Ҳасани аробакаш», «Чароғи абадӣ», «Садои Осиё»,(1960) «Ҷони ширин» (1963) бо ҷоизаҳои давлатии ИҶШС, ҶШС Тоҷикистон ва байналмилалии ба номи Ҷ. Неҳру (1967) сарфароз шуда буд.
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон. 19 ноябри соли 1992 дар иҷлосияи XVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, 6 ноябри соли 1994 бори аввал, солҳои 1999, 2006 ва 2013 Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардидаст.
Нусратулло Махсум (Лутфуллоев) ходими давлатӣ ва ҳизбӣ. Солҳои 1924-1926 раиси Кумитаи инқилобии ҶМШС Тоҷикистон, солҳои 1926-1933 раиси Кумитаи Иҷроияи Марказии ҶШС Тоҷикистон.
Ходими давлатӣ ва ҳизбӣ. Солҳои 1929-1931 котиби Ҳизби коммунистии ҶШС Тоҷикистон, солҳои 1933-1937 Раиси Кумитаи Иҷроияи Марказии ҶШС Тоҷикистон.







